سلام
اتمها واحد پایه یک عنصر و شکلی از ماده هستند که ممکن است با استفاده از روش های شیمیایی تجزیه نشوند. یک اتم معمولی شامل پروتون، نوترون و الکترون است. هر عنصر فهرست شده در جدول تناوبی از اتم های خاصی تشکیل شده است. هیدروژن، هلیوم، اکسیژن و اورانیوم نمونه هایی از انواع اتم ها هستند.
اتمها بطور کلی سخت و غیر قابل نفوذ هستند یعنی نمی توان آنها را تقسیم کرد. در یونانی پیشوند a به معنی «نیست» و کلمه « tomos» به معنی برش است. بنابراین کلمه اتم از آتوموس آمده است، یک کلمه یونانی به معنی ناگسستنی.
خود اتم از ذرات دیگری به نام پروتون، نوترون و الکترون تشکیل شده است که تعداد آنها در هر عنصری با دیگری متفاوت است. اتمها پس از بیگ بنگ ۱۳.۷ میلیارد سال پیش ایجاد شدند. با سرد شدن جهان شرایط برای ایجاد کوارک ها و الکترون ها مناسب شد. کوارک ها برای تشکیل پروتون و نوترون گرد هم آمدند و این ذرات به هسته تبدیل شدند.
۳۸۰۰۰۰ سال طول کشید تا جهان به اندازه کافی سرد شود تا سرعت الکترون ها را کاهش دهد و هسته ها بتوانند آنها را برای تشکیل اولین اتم ها جذب کنند. به گفته آزمایشگاه جفرسون اولین اتمها هیدروژن و هلیوم بودند که هنوز فراوان ترین عناصر جهان هستند.مفهوم اتم در حدود ۴۴۰ قبل از میلاد ایجاد شد. لوسیپوس کلیت این ایده را مطرح کرد. او و دانشجویش دموکریتوس، این ایده را در سال های بعد تصحیح و توسعه دادند. در حال حاضر تقریبا تمام نوشته های اصلی لوکیپوس و دموکریتوس از بین رفته است. در این مورد تنها منابع ما برای ایده های اتمی آنها از نقل قول های نویسندگان دیگر است.
لوسیپوس و دموکریتوس استدلال کردند که ماده از اتم هایی تشکیل شده است که بسیار کوچک و غیرقابل دیدن هستند و همچنین اتمها را نمی توان به قسمت های کوچک تر تقسیم کرد. نام اتم از این نظریه نشأت گرفته است. به عبارت دیگر محدودیت هایی برای تقسیم ماده وجود دارد که ما نمی توانیم از آن فراتر برویم.
در سال ۱۸۰۳ جان دالتون «نظریه اتمی» ماده را بر اساس آزمایشاتی که وزن عناصر را هنگام تجزیه ترکیبات تعیین می کرد، تدوین کرد. بر اساس شواهد تجربی دالتون پیشنهاد کرد که اتمها به عنوان واحدهای اساسی همه عناصر وجود دارند.
در نهایت فیزیک دانان در قرن بیستم توانستند اتم ها را کاوش کنند و ثابت کنند که آنها در حقیقت غیر قابل تقسیم نیستند. اما اتم هنوز هم از این نظر معنی دارد که کوچکترین و تجزیه ناپذیرین قسمت هر عنصر است و اگر آنها را به اجزا کوچکتر پروتون، نوترون و الکترون تقسیم کنید دیگر عنصر اصلی را نخواهید داشت.نظریه اتمی حداقل ۴۴۰ قبل از میلاد به دموکریتوس، دانشمند و فیلسوف یونانی برمی گردد. توضیحات او شامل ایده هایی بود که اتم ها جدا از یکدیگر وجود دارند و اینکه تعداد بیشماری اتم وجود دارد، آنها قادر به حرکت هستند، می توانند با هم ترکیب شده و ماده را ایجاد کنند اما برای تبدیل شدن به اتم جدید ادغام نمی شوند و نمی توان آنها را تقسیم کرد.
با این حال، از آنجا که اکثر فیلسوف های آن زمان – به ویژه ارسطو به شدت معتقد بودند که تمام ماده از زمین، هوا، آتش و آب ایجاد شده است نظریه اتمی دموکریتوس کنار گذاشته شد.
به گفته گروه شیمی در دانشگاه پردوجان دالتون شیمیدان انگلیسی در سال ۱۸۰۳ هنگامی که نظریه اتمی خود را ارائه کرد آن را بر اساس ایده های دموکریتوس بنا کرد. نظریه دالتون شامل چندین ایده از دموکریتوس بود از جمله اینکه اتمها تجزیه ناپذیرند و برای ایجاد یک ماده باهم ادغام می شوند.پروتون ها و نوترون ها سنگین تر از الکترون ها